Narzędnik jest najłatwiejszym z przypadków i to od niego zaczynamy przygodę z polską deklinacją.

Przypadków należy uczyć / uczyć się 😉 funkcjonalnie. Nie jest to żadna nowość. Nie przeprowadzę rewolucji tym wpisem. Spróbuję za to pokazać na jakich przykładach można wprowadzać i utrwalać konstrukcje w narzędniku.

 

NARZĘDNIK

 

-ym / -im (po k, g)          –em /-iem (po k, g)

 

On jest dobrym lekarzem.

Jeżdżę sportowym samochodem.

Jem kanapkę z domowym pasztetem.

 

---

UWAGA!
Rzeczowniki rodzaju męskiego zakończona na -a (tata, kolega, kierowca) odmieniają się jak rzeczowniki rodzaju żeńskiego.

Robert jest utalentowanym kierowcą.

Andrzej jest naszym kolegą.

---

 

 

 

–ą                                            –ą

 

Ona jest dobrą sekretarką.

Agnieszka jest moją koleżanką.

Angelina Jolie jest sławną Amerykanką.

 

 

–ym / –im (po k, g)          –em /-iem (po k, g)

 

Poproszę kawę z mlekiem sojowym.

Interesuję się hiszpańskim kinem.

 

Kiedy stosujemy NARZĘDNIK?

 

 

 

• odpowiedź na pytanie „Kim jesteś…” (zawody, narodowości, pokrewieństwo)

On jest dobrym chirurgiem. Ona jest rewelacyjną kucharką. Anastazja jest Rosjanką a Stefan Polakiem. Marek jest moim bratem. 

 

 

 

• opis (wygląd, cechy charakteru)

 Monika jest piękną kobietą. Ania jest grzecznym dzieckiem. On jest inteligentnym człowiekiem.

 

 

 

• konstrukcja „Interesuję się…”

Interesuję się sportem ekstremalnym. Ona interesuje się sztuką współczesną. Interesuję się językiem polskim.

 

 

 

• środki transportu – „Jadę / lecę /płynę …”, „Lubię jeździć / latać / pływać…”

Jadę starym autobusem. Tomek jeździ sportowym samochodem. Ona lubi pływać łódką.

 

 

 

• narzędzie, jakiego używamy

Rysuję ołówkiem. Jem sałatkę widelcem. Czeszę się szczotką. Myję podłogę mopem.

 

 

 

• po przyimku „z”

Kawa z mlekiem migdałowym. Rosół z domowym makaronem. Bluzka z dekoltem. Dom z dużym ogrodem. Karolina rozmawia z babcią. Idę z przyjaciółką na spacer. Gram w piłkę z najlepszym kolegą.