Narzędnik jest najłatwiejszym z przypadków i to od niego zaczynamy przygodę z polską deklinacją.
Przypadków należy uczyć / uczyć się 😉 funkcjonalnie. Nie jest to żadna nowość. Nie przeprowadzę rewolucji tym wpisem. Spróbuję za to pokazać na jakich przykładach można wprowadzać i utrwalać konstrukcje w narzędniku.
NARZĘDNIK
-ym / -im (po k, g) –em /-iem (po k, g)
On jest dobrym lekarzem.
Jeżdżę sportowym samochodem.
Jem kanapkę z domowym pasztetem.
UWAGA!
Rzeczowniki rodzaju męskiego zakończona na -a (tata, kolega, kierowca) odmieniają się jak rzeczowniki rodzaju żeńskiego.
Robert jest utalentowanym kierowcą.
Andrzej jest naszym kolegą.
–ą –ą
Ona jest dobrą sekretarką.
Agnieszka jest moją koleżanką.
Angelina Jolie jest sławną Amerykanką.
–ym / –im (po k, g) –em /-iem (po k, g)
Poproszę kawę z mlekiem sojowym.
Interesuję się hiszpańskim kinem.
Kiedy stosujemy NARZĘDNIK?
- odpowiedź na pytanie „Kim jesteś…” (zawody, narodowości, pokrewieństwo)
On jest dobrym chirurgiem. Ona jest rewelacyjną kucharką. Anastazja jest Rosjanką a Stefan Polakiem. Marek jest moim bratem.
- opis (wygląd, cechy charakteru)
Monika jest piękną kobietą. Ania jest grzecznym dzieckiem. On jest inteligentnym człowiekiem.
- konstrukcja „Interesuję się…”
Interesuję się sportem ekstremalnym. Ona interesuje się sztuką współczesną. Interesuję się językiem polskim.
- środki transportu – „Jadę / lecę /płynę …”, „Lubię jeździć / latać / pływać…”
Jadę starym autobusem. Tomek jeździ sportowym samochodem. Ona lubi pływać łódką.
- narzędzie, jakiego używamy
Rysuję ołówkiem. Jem sałatkę widelcem. Czeszę się szczotką. Myję podłogę mopem.
- po przyimku „z”
Kawa z mlekiem migdałowym. Rosół z domowym makaronem. Bluzka z dekoltem. Dom z dużym ogrodem. Karolina rozmawia z babcią. Idę z przyjaciółką na spacer. Gram w piłkę z najlepszym kolegą.